Үз ачкычы белән ачып, аяк киемен салырга тукталганда, хатынының тавышы колагына салынып калгандай булды. Никахлы хатыны эретеп җибәрердәй тавыш белән: «Хуш, җаным! Очрашканга кадәр ... – дип назланып хушлаша иде кем беләндер. Күз аллары караңгыланып китте Дамирның, арыганнары да эреп юкка чыкты...
