– Гафу итегез, зинhар... Сезнең янга утырсам, комачау итмимме?
Күзләремне ачсам – мин күзәтеп йөргән серле апа! Урынымнан торып бастым. «Юк-юк, бу урын сезнеке бит, гел монда утырган килеш күрәм үзегезне, – дидем, китәргә кузгалып.
«Кызым, утырыргыз, утыр, мин бу эскәмиядә ун ел утырам инде», – диде апа, hәм үзенең кызыклы тарихын сөйли башлады.
