23 февраль 2016 яңалыклары

Хастаханәнең онкология бүлегенә эләгү белән тормышның кыйммәтен башкача аңлый башлыйсың. Әйтерсең, күзләрең ачылып китә.

Бүгенге проблемаларымны сөйләүне шактый ерактан башлыйм әле. Уйлыйм-уйлыйм да, тагын шул нәтиҗәгә киләм: аларның башы шулай еракка – балачакка ук барып тоташа бит.

Эшләгән акчасы ипотека түләргә, өс-башын карарга китеп бетә. Ярый әле авыл бар – кайткан саен әти-әнисе ит, йомырка, бәрәңге биреп җибәрә.

Кияүне мин әле алар кызым белән очрашып йөргәндә үк яратмадым. Эш монда егетнең чибәр булу-булмавына да, байлыгы яки эше белән дә бәйле түгел. Була бит менә шулай: кешене бер күрүгә яратмыйсың. Минем дә шундый очрак иде бугай.

Картлар йортында яши башлавын авыр кабул итмәде Лена. Нәкъ яшьлектә ире белән тулай торакта яшәгән чаклар кебек. Янәшәсендә ире генә юк һәм элекке кебек күңелле түгел. Унике квадрат метрлы бүлмәдә бик күңелле яшәделәр – бөтен тулай торак бер гаилә булып. Кызлары тугач, бәхетләре тагын да түгәрәкләнде...