Үз бәхетең өчен көрәшергә кирәк

Шәһәрдә үссәм дә, бер генә ел да авылга әбиләргә сабантуйга кайтмыйча калганым булмады. Ә ул елның июнь аендагы сабантуй исә минем бөтен тормышымны үзгәртте.
Мин Аны мәйданга килүгә күрдем. Шунда ук, әле кем икәнен дә белмәгән килеш, гашыйк та булдым бугай. Ат чабышын караганда да, көрәш барганда да, концерт тыңлаганда да безнең күзләр гел бер-беребезне эзләде. Ә кичке сабантуйда ул минем янга килде. Таныштык һәм... кич буе сөйләштек тә, сөйләштек. Әйтерсең лә, сагынышып күрешкән күптәнге танышлар. Сүзебезнең очы- кырые юк. Яшь аермасын да сизмәдек. Югыйсә, ул миннән унике яшькә олырак булып чыкты. “Син минем белән очрашырга ризамы?” — дип сорады ул аерылышканда. Мең мәртәбә риза дип әйтергә әзер булсам да, яхшысынмыйча: “Җавабымны иртәгә бирермен”, — дидем.
Кем беләндер очрашыргамы, юкмы икәнен мин үзем хәл итәм дип уйлый идем, баксаң, ялгышканмын икән. Әти белән әни бу хакта белгәч, авыз да ачтырмадылар, “әле башың яшь”, диделәр. Миңа шул ул чакта уналты гына иде әле.
Шулай да аларга белгертмичә очраша башладык. Минем мәктәпне тәмамлыйсы елым иде ул. Атнага берничә тапкыр кичләрен институтка әзерлек курсларына да йөрим. Дәрестән чыккан җиремә урамда һәрвакыт мине Ул көтә. Әниләр кунакка китсәләр, театрга яки концертка барсалар, алар артыннан ишек ябылуга, мин дә җыенып очрашуга элдертәм.
Шулай бер ел вакыт узып китте. Аннан ул миңа очрашуларыбыз хакында бернәрсәне дә яшермичә әти белән әнигә сөйләргә кушты. Мин, әлбәттә, аны тыңладым. Әти командировкада чак иде бу. Әни башта ышанмады, аннан атна буе елады да елады, минем белән бөтенләй сөйләшмәде. Бу яңалыгымны ишетү әтигә дә авыр булды.
Шулкадәр гомер үзләрен алдалап йөрүем өчен бик нык ачуланды: “Бүген үк ул егет белән араңны өзәсең”, — диде. Телефоннан аңа барысын да аңлатмый чарам калмады, ә ул телефон трубкасын әтигә бирүемне сорады, кичен исә өйгә килде. Алар әтием белән бик озак сөйләштеләр. Әти безгә очрашырга рөхсәтен бирде. Әмма әти дә, әни дә барыбер аны яратмыйлар иде.
Яңа елны аның белән бергә каршыладык, минем унсигез яшемне үткәрдек. Февраль аенда безнең никахыбыз булырга тиеш иде. һәм шул көннәрдә аның туганнары минем турыда ниндидер гайбәт җиткергәннәр. Арабыздан кара мәче узды. Бөтен хыялларым чәлпәрәмә килде, дип өзгәләндем мин. Ә ул “миңа уйларга вакыт кирәк”, дип, янымнан китеп барды.
Без өч ай буе очрашмадык, бөтен аралашуыбыз телефон аша гына булды. Ә май аенда ул яңадан минем янга килде. Без аңлаштык. Кеше сүзе, гайбәт, туганнар — берсе дә арабызга керә алмады — ниһаять, гөрләтеп туй үткәрдек. Без хәзер бергә. Бездән дә бәхетле кеше юк. Чаллы шәһәрендә яшибез, өч бүлмәле зур фатирыбыз бар, һәммә нәрсәбез дә җитеш. Әлегә балабыз гына юк. Ходай насыйп итсә, анысы да булыр. Миңа бүген унтугыз яшь, институтның икенче курсында укыйм. Иремә инде утыз бер тулды, ул шушы көннәрдә диссертация якларга җыена. Мин боларны нәрсәгә яздыммы? Язмышын кеше үзе төзи (һәм җимерә дә!) дип әйтергә теләгән идем. Язмыштан узмыш юк, дию дә дөрестер, әмма үз бәхетең өчен барыбер көрәшергә кирәк икән. Менә минем кебек. Безнең кебек!
Л. Чаллы шәһәре.
Мин Аны мәйданга килүгә күрдем. Шунда ук, әле кем икәнен дә белмәгән килеш, гашыйк та булдым бугай. Ат чабышын караганда да, көрәш барганда да, концерт тыңлаганда да безнең күзләр гел бер-беребезне эзләде. Ә кичке сабантуйда ул минем янга килде. Таныштык һәм... кич буе сөйләштек тә, сөйләштек. Әйтерсең лә, сагынышып күрешкән күптәнге танышлар. Сүзебезнең очы- кырые юк. Яшь аермасын да сизмәдек. Югыйсә, ул миннән унике яшькә олырак булып чыкты. “Син минем белән очрашырга ризамы?” — дип сорады ул аерылышканда. Мең мәртәбә риза дип әйтергә әзер булсам да, яхшысынмыйча: “Җавабымны иртәгә бирермен”, — дидем.
Кем беләндер очрашыргамы, юкмы икәнен мин үзем хәл итәм дип уйлый идем, баксаң, ялгышканмын икән. Әти белән әни бу хакта белгәч, авыз да ачтырмадылар, “әле башың яшь”, диделәр. Миңа шул ул чакта уналты гына иде әле.
Шулай да аларга белгертмичә очраша башладык. Минем мәктәпне тәмамлыйсы елым иде ул. Атнага берничә тапкыр кичләрен институтка әзерлек курсларына да йөрим. Дәрестән чыккан җиремә урамда һәрвакыт мине Ул көтә. Әниләр кунакка китсәләр, театрга яки концертка барсалар, алар артыннан ишек ябылуга, мин дә җыенып очрашуга элдертәм.
Шулай бер ел вакыт узып китте. Аннан ул миңа очрашуларыбыз хакында бернәрсәне дә яшермичә әти белән әнигә сөйләргә кушты. Мин, әлбәттә, аны тыңладым. Әти командировкада чак иде бу. Әни башта ышанмады, аннан атна буе елады да елады, минем белән бөтенләй сөйләшмәде. Бу яңалыгымны ишетү әтигә дә авыр булды.
Шулкадәр гомер үзләрен алдалап йөрүем өчен бик нык ачуланды: “Бүген үк ул егет белән араңны өзәсең”, — диде. Телефоннан аңа барысын да аңлатмый чарам калмады, ә ул телефон трубкасын әтигә бирүемне сорады, кичен исә өйгә килде. Алар әтием белән бик озак сөйләштеләр. Әти безгә очрашырга рөхсәтен бирде. Әмма әти дә, әни дә барыбер аны яратмыйлар иде.
Яңа елны аның белән бергә каршыладык, минем унсигез яшемне үткәрдек. Февраль аенда безнең никахыбыз булырга тиеш иде. һәм шул көннәрдә аның туганнары минем турыда ниндидер гайбәт җиткергәннәр. Арабыздан кара мәче узды. Бөтен хыялларым чәлпәрәмә килде, дип өзгәләндем мин. Ә ул “миңа уйларга вакыт кирәк”, дип, янымнан китеп барды.
Без өч ай буе очрашмадык, бөтен аралашуыбыз телефон аша гына булды. Ә май аенда ул яңадан минем янга килде. Без аңлаштык. Кеше сүзе, гайбәт, туганнар — берсе дә арабызга керә алмады — ниһаять, гөрләтеп туй үткәрдек. Без хәзер бергә. Бездән дә бәхетле кеше юк. Чаллы шәһәрендә яшибез, өч бүлмәле зур фатирыбыз бар, һәммә нәрсәбез дә җитеш. Әлегә балабыз гына юк. Ходай насыйп итсә, анысы да булыр. Миңа бүген унтугыз яшь, институтның икенче курсында укыйм. Иремә инде утыз бер тулды, ул шушы көннәрдә диссертация якларга җыена. Мин боларны нәрсәгә яздыммы? Язмышын кеше үзе төзи (һәм җимерә дә!) дип әйтергә теләгән идем. Язмыштан узмыш юк, дию дә дөрестер, әмма үз бәхетең өчен барыбер көрәшергә кирәк икән. Менә минем кебек. Безнең кебек!
Л. Чаллы шәһәре.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Кыска буйлы зур бәхет Бар яктан да килгән Миләүшәгә башка егет табылмады микән дип, шаккаттым, дөресен генә әйткәндә. Авылда өрлек кадәрле менә дигән ничә егет бар, ә аның артыннан кайсыдыр бер авылдан шушы кечкенә генә егет йөреп маташа.
-
Үләнче Рушания ханым Минсәгыйрованы үзе яшәгән Спас районының Болгар шәһәрендә генә түгел, инде бөтен республикада үләнче дип беләләр
-
Алсу тәрәзә Хикәя
-
Сабырлык чиге 2 Шулай итеп, Сәрия туташ никахлы ире кочагында бер төн генә ләззәтләнеп калган. Нәрсә генә булмасын, авылда «кияүгә чыккан» дигән хәбәр таралган бит...
-
Ике килен-килендәш Ярты ел очрашып йөргәч, өйләнештеләр Алия белән. Барыбыз да куандык, сөендек. Ләкин гаиләбездә яңа килен барлыкка килгәч, минем кадерем бетте...
Соңгы комментарийлар
-
7 февраль 2023 - 10:21Без имениБик зур рэхмэт сезгэ, эйбэтлэп анлаткансыз. Хэзер сезнен рецепт буенча камыр куям эле.Төче камыр рецепты
-
7 февраль 2023 - 06:25Без имениКарыйсы килэ башлады инде. Бу эсэрне укыганым бар иде.Бала бишеге тибрәнүендә – чиркәү чаңы
-
3 февраль 2023 - 09:19Без имениРушания ханымның сәләтенә, булдыклы, уңган булган ханым булганына шаккатып, исем китеп укыдым.Була бит шундый бар яктан да килгән кешеләр, сөбханАллаһ, күз тимәсен 🤲🤲🤲Сәламәтлек, озын гомер телим аңа!Үләнче
-
4 февраль 2023 - 13:37Без имениГомер ничек яшэлсэ дэ утэ.Ярый анлаган ирен,э анламаганнар анламый ул.Яшэгэн саен чарасыз тузеп яшэгэн хатынкыз азмы доньяда.Сабыр тобе Сары алтын дисэлэр дэ сэлэмэтлек бик кирэк нэрсэ.Аллакаебыз яшьлектэ хэр балага тэуфикь, сабырлык хэм уз башына акыл бирсен.Сэлэмэтлектэ булып яшикСабырлык чиге 5
-
3 февраль 2023 - 09:42Без имениИе ие, бау белэн бэйлэп сойрэп яткыралар ди. Шул йоремсэк ирлэрне яклап утырмагыз инде«Йөремсәк» хатын
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.