Якын ерак әбекәем

Безнең якта әбиләрне матур итеп әбекәй дип йөртәләр. Әби дисәң, үпкәлиләр дә кебек. Кызганыч, ул матур сүзне әйтер кешем калмады.
Әбекәем юк, ә авылга кайткан саен әнием белән аны искә алмаган көнебез дә юк. Кайтып, чәй өстәленә утыру белән искә төшә ул.
– Эппәкәччәй белән эчим әле...
Чәйләп ала башласа, әнә шулай дип әйтми калмый иде. Ипи кадерен белеп үскән буыннан иде шул ул. Өстәлдә күпме кәнфит-прәник тормасын, чәйне буш ипи белән эчә иде: һәрьяклап карап (уңганмы, юкмы?!), әз-әз генә кабып. «Валчыгын да төшерә күрмә», – дип кенә тора иде. Ялгыш кына идәнгә төшерсәк, ипидән гафу үтенеп, үбәргә куша. Әлеге гадәтем хәзер дә, икмәк кадере булмаган заманда да, бетми.
Әниемнең әнисе Фатыйхова Бибиханә авылның югары очында яшәде. Шуңадырмы, без аны ерак әбекәй дип йөртә идек. Шулай дип әйтсәк тә, ул безгә бик якын булды. Кечкенә чакта без сеңлем белән һәрвакыт аларда. Әле дә хәтеремдә, әбекәйне «сатучылы уйныйк», дип аптыратып бетерә идек. Кырык эшен кырык якка куеп, безнең белән уйнады ул. Сатучылы да, курчаклы да, куышлы да... Үсмер вакытта да әбекәйләргә менүдән (без шулай дип сөйләшәбез) туктамадык. Мине токмач кисәргә дә әбекәем өйрәтте. «И-и-и, әниең бигрәк эшләтми инде сезне», – дип, җиңелчә битәрли-битәрли, токмач җәйдерде, кистерде. Ачу да килә иде. Борынга ис кергән вакытлар бит, аның кайгысымыни?! Хәзер нәзек итеп токмач кисеп, аш пешергән саен әбекәемне искә төшерәм. Үзем өчен өйрәткәнсең икән бит, әбекәй, үзеңә эш киметү өчен түгел...
85 яшенә җиткәндә дә әбекәйнең буй-сыны зифа булды. Башын горур тотып, төз атлап йөрде. Кисәк кенә буйга үсеп киткәч, һәр үсмер кебек мин дә, оялып, бөкрәя төшеп йөри башладым. Әни дә түгел, әбекәй: «Артыңны сузып йөрмә, сыныңны туры тот», – дип кисәтеп кенә тора иде. Хатын-кыз һәрьяклап гүзәл бу-лырга тиеш дип санады ул. Ә ир-атка хөрмәте картаеп, Акъәбигә әйләнгәч тә бетмәде. Ашарга утыра башласак, беренче соравы: «Кияү ашадымы?» – булды. Аның бу сыйфаты – әнидә дә, бездә дә. Ир – баш, хатын – муен. Муен сау булганда гына баш үз урынында нык тора дип әйтә торган иде. Гаиләнең төп нигезе дә әнә шул икәнен үзем парлы булгач кына аңладым. Парлы дигәннән... Яшьлек юләрлеге белән, олы мәхәббәтемне очраттым дип уйлап, кияүгә чыгу хакында хыяллана башладым. Каникулга авылга кайткач, бу серне әбекәйгә чиштем.
Ул миңа бер генә сүз әйтте: «Ир һәм җир астына бервакытта да соң түгел...» «Олы мәхәббәт»ләр тормышта күп була икән ул, сине хөрмәт итеп яратканы гына – берәү! Соң түгел дисә дә, бик тә кияүгә чыгып, балалар табуымны көтте. Оныкчыгын кулына алып мунча керткәндә ни уйлады икән ул?! Җиде баласының сабый чагынмы, ундүрт оныгы өчен сөенеп, аларның балаларын күрергә насыйп иткән бәхетле озын гомере хакындамы... «Минем кулым түгел, Гайшә-Фатыйма кулы», – дип, сабыема бәхет юрады. Ә минем хыялым чынга ашты: беренче баламны карт әбекәе юындыра алды.
Әбекәй мулла кызы булса да, «мин – дини» дип, бервакытта да чәчрәп чыкмады. Аллаһы Тәгалә белән ул күңеле аша гына сөйләшә иде. Безне дә шуңа өйрәтте. Дога белән йокларга яту, бисмилла белән яңа көнне башлау, Аллаһының барлыгын, берлеген тану – барысы да әбекәем сабаклары. Кечкенә чакта, артык шукланып, сүз тыңламасак, «Алла бабаң яратмас әле», – дип әйтә торган иде. Әнә шулай әхлаклы булырга өйрәтте ул. Шөкер, хәзер кызларым да Аллаһы Тәгалә барлыгына инанып, аңа сыенып яши. Буыннар бәйләнеше әнә шул түгелме инде?!
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
-
Кар патшабикәсе Билгеләнгән вакытта кафеда иде инде кыз. Ишекне ачып керде дә, ярым буш залга күз йөртеп, үзенә кирәкле кешене эзләде. Гомерендә беренче күрүе булса да, ул аны әллә каян таныды. «Снежная королева!» – дигән уй сызылып үтте кабат. Ханбикәләрдәй затлы иде ханым.
-
Тапшырылмаган имтихан Без еш кына: «Күргәннәрдән китап язырлык, кино төшерерлек», – дибез. Беркемнең дә язмышы ал да гөл түгел. Тик кайберәүләр, аның кире якларын оста итеп яшерә,
-
Салават Илсөянең гомерен коткарып калган Җырчы Илсөя Бәдретдинова Салаватка: «Минем гомеремне коткарып калучым», – ди. Болай әйтүенең сәбәбе белән кызыксындык.
-
Вәсилә Фәттахованың ире Илгиз: «Минем иң якын кешем... Мәңгелеккә!» Вәсилә Фәттахова арабыздан киткәнгә бүген 5 ел. «Әнисез 5 ел. (31.12.1979-26.01.2016)» дип язган бүген төнлә ире Илгиз үзенең инстаграмдагы битенә. Без яраткан җырчысыз калсак, ире Илгиз сөекле хатынсыз, балалары Кәрим белән Камилә әнисез калды. Вәсиләсез тормыш, җырчыга багышланган китап, тормыш турында уйнанулар Илгиз Әбдрәкыйпов белән әңгәмәдә.
-
23 февраль 2021 - 21:22Без имениФагыйлэ Талип бабай турында язманны укыдым эле.Бик ошады.«Фәрештәләр төшемдә дога өйрәтте»
-
20 февраль 2021 - 13:53Без имениПрощай, кадеремне белмәгән ир. Шуның белән бетәдер инде азагы)))Төнге яңгыр сере
-
20 февраль 2021 - 14:07Без имениБәхетле булсыннар, әлбәттә. Бабай яшәвен яшәп калыр ул үзе теләгәнчә. Тик тол хатынның ике бала үстерәсе булыр.Чәчәкле көзге мәхәббәт
-
20 февраль 2021 - 14:20Без имени"Акыллылар меңгә бер генә туа", Акыллы кешенең язмасын укуы да рәхәт. Рәхмәт.Яшәп кенә карыйм...
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.