Блоги
Хатлар язган утырып...
Почта әрҗәсен күптән ачканым юк иде. Санап карадым, хат алмаганыма 18 елдан артык булган икән инде...
Почта әрҗәсен күптән ачканым юк иде. Гадәттә, реклама кәгазьләре дә, квитанцияләр гына була инде анда. Бүген ялгыш кына карасам, минем исемгә хат килгән! Ничек сөенгәнемне белсәгез! Санап карадым, хат алмаганыма 18 елдан артык булган икән инде...
Икенчедән бераз сәер дә булып китте. Кемнән икән бу хат? Чөнки адресат күрсәтелмәгән. Фатирыбызга ничек менеп җиткәнемне дә сизмәдем. Бусагадан узуга, өстемне дә салмыйча конвертны ачтым һәм хатны укый да башладым. Дүрт дәфтәр бите тутырып язганнар. Искиткеч җылы, рәхәт, ихлас сүзләр, ихлас теләкләр язылган иде бу хатта. Конверт эчендә хат кына түгел, 8 Март белән котлау открыткасы да салганнар. Ләкин... аның кемнән икәне билгесез. Хат ахырына: «Сәлам белән мин», – диелгән.
Бу хатны миңа кем җибәргәнен шундый беләсем килә! Минем блогны укучыларның берсе түгелме икән ул кеше?
Тик әйтәсе килгән сүзем башка әле. Почта аша килгән, кулдан язылган хатны алу шундый күңелле икән, кызлар! Хат язуларны, хат алуларны нигәдер оныттык шул. Әллә утырып кемгәдер хат язарга дип торам әле менә...
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Озын колга Нәфисә 3
– Ихтыяр көче юк икән синдә, ашавыңны киметмәсәң, йөри дә алмый башлаячаксың! Мин сиңа өшкереп җиде төрле ризык бирәм. Ике кило кара йөзем алып килерсең, өшкерермен.
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
-
Язмыш
Күкләрдә язылса...
Кайбер язмышлар безнең редакциягә үзләре «килеп керә». Фәрвизә апа ВАФИНА, һичшиксез, шулар арасыннан күңелгә кереп кала торганнарының берсе. Операциядән чыгып килүе генә иде аның. Оныгы Динарага шул көнне үк бер үтенечен җиткергән: «Чистайга кайтып киткәнче, «Сөембикә» редакциясенә алып бар әле мине...»
Комментарий юк