Җылылык эзләү

Алар, башка гашыйклардан аермалы буларак, икәүләшеп кеше арасына чыкмыйлар, кулга-кул тотынышып янәшә йөрергә кыймыйлар. Бер-берсенә булган мәхәббәтне сер итеп сакларга мәҗбүрләр. Чөнки берсе — башка ир хатыны, балалар әнисе; икенчесе — башка хатынның ире, балалар атасы. Очрашкан урыннары гел аулакта, ышыкта булды аларның. Алдан сөйләшенү буенча бүген дә аулакта очраштылар. Төз гәүдәле, куе кара чәчле, кулына сумка тоткан, пөхтә итеп киенгән ир аэропортка иң беренче булып килде. Әнә ул хәзер дә кеше аз йөри торган тын почмакта басып тора. Бүген ул эше буенча ерак сәфәргә китә, ә сөеклесе аны озатырга шушы урынга килергә тиеш. Озак көттермәде тагы үзе. Килеп туктаган автобустан беренчеләрдән булып төште дә, йөгерә-атлый дигәндәй, үзен көтеп торучысы янына ашыкты.
Ир игътибар итте: хатынның кигән күлмәге йөзенә бик килешле, болай да зифа гәүдәсен тагын да нәфисләндереп җибәргән. Әнә шул сыгылмалы, нәфис гәүдә ирнең куенына елышты. Берара сүзсез генә басып тордылар. Назлы куллар гына бер-берсенең тәне буйлап шуышты, бармаклар чәчләр арасына кереп уралды. Бу мәл — наз эчендә йөзү мәле. Гашыйкларның сүзсез аңлашу мәле.
Сүзне ир кеше башлады.
- Күлмәгең матур! Җылы тәнеңдә тузсын!
Күлмәге затлы иде хатынның. Зәңгәр җирлеккә эреле-ваклы ак «тамчылар» тезелгән. Ир кеше бармак очлары белән аларга кагылып-кагылып алды. Ул «тамчылар»ны әле кояшка, әле тулган айга, әле күктәге бихисап йолдызларга охшатты. Бу хакта хатынга да әйтте, аны үзенә табарак кысып, кайнар сулыш белән пышылдады:
- Кояшым син, аем син...
Шулай диде дә... күңеленнән үз хатынын, балаларының әнисен исенә төшерде. «Ул нинди күлмәк кия иде соң әле?» Әмма ни гаҗәп, аның күлмәген күз алдына китерә алмады. Дөрес, хатынының да матур күлмәкләре бар анысы. Тик аларны кигән чагын гына хәтерләми. Бергәләшеп кунакка, кино-театрга йөрмәгәннәренә инде ничә ел булды соң? Бүген дә ул мөлдерәмә моңсу карашы белән ишек яңагына сөялгән хәлендә аны ерак юлга озатып калган иде.
Бу минутларда ир кочагына сеңгән хатын да үз уенда иде. Өстендәге шушы матур күлмәкне үзе теккән иде. Тәмам әзер булгач, иң элек иренә киеп күрсәтте, үз эшеннән үзе канәгать булып аның алдында әйләнгәләп: «Я ничек, килешлеме?» — дип сорады.
Ире берара күзлек өстеннән карап торды да ак тамчылар сыман сибелгән бөрчекләргә ымлап: «Болары сабын куыкларымы?!»—дигән төксе сүз ташлады. Хатыныннан ул-бу җавап ишетмәгәч, кроссвордлы журналын күтәреп, телевизор каршысына барып утырды.
Хатын кинәт кенә исенә төшкән шул сөйләшүне онытырга теләпме, әллә менә-менә ерак юлга чыгып китәчәк, өзелдереп-өзелдереп сагындырачак кешенең куен җылысын ныграк тоеп калыйм дипме, аңа тагын да сыенарак төште. Үз уена бирелгән ирне айнытып, шаша-шаша үбәргә, иркәләнергә кереште...
Ир игътибар итте: хатынның кигән күлмәге йөзенә бик килешле, болай да зифа гәүдәсен тагын да нәфисләндереп җибәргән. Әнә шул сыгылмалы, нәфис гәүдә ирнең куенына елышты. Берара сүзсез генә басып тордылар. Назлы куллар гына бер-берсенең тәне буйлап шуышты, бармаклар чәчләр арасына кереп уралды. Бу мәл — наз эчендә йөзү мәле. Гашыйкларның сүзсез аңлашу мәле.
Сүзне ир кеше башлады.
- Күлмәгең матур! Җылы тәнеңдә тузсын!
Күлмәге затлы иде хатынның. Зәңгәр җирлеккә эреле-ваклы ак «тамчылар» тезелгән. Ир кеше бармак очлары белән аларга кагылып-кагылып алды. Ул «тамчылар»ны әле кояшка, әле тулган айга, әле күктәге бихисап йолдызларга охшатты. Бу хакта хатынга да әйтте, аны үзенә табарак кысып, кайнар сулыш белән пышылдады:
- Кояшым син, аем син...
Шулай диде дә... күңеленнән үз хатынын, балаларының әнисен исенә төшерде. «Ул нинди күлмәк кия иде соң әле?» Әмма ни гаҗәп, аның күлмәген күз алдына китерә алмады. Дөрес, хатынының да матур күлмәкләре бар анысы. Тик аларны кигән чагын гына хәтерләми. Бергәләшеп кунакка, кино-театрга йөрмәгәннәренә инде ничә ел булды соң? Бүген дә ул мөлдерәмә моңсу карашы белән ишек яңагына сөялгән хәлендә аны ерак юлга озатып калган иде.
Бу минутларда ир кочагына сеңгән хатын да үз уенда иде. Өстендәге шушы матур күлмәкне үзе теккән иде. Тәмам әзер булгач, иң элек иренә киеп күрсәтте, үз эшеннән үзе канәгать булып аның алдында әйләнгәләп: «Я ничек, килешлеме?» — дип сорады.
Ире берара күзлек өстеннән карап торды да ак тамчылар сыман сибелгән бөрчекләргә ымлап: «Болары сабын куыкларымы?!»—дигән төксе сүз ташлады. Хатыныннан ул-бу җавап ишетмәгәч, кроссвордлы журналын күтәреп, телевизор каршысына барып утырды.
Хатын кинәт кенә исенә төшкән шул сөйләшүне онытырга теләпме, әллә менә-менә ерак юлга чыгып китәчәк, өзелдереп-өзелдереп сагындырачак кешенең куен җылысын ныграк тоеп калыйм дипме, аңа тагын да сыенарак төште. Үз уена бирелгән ирне айнытып, шаша-шаша үбәргә, иркәләнергә кереште...
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Ник ашыктың? Иртән йокылы-уяулы яткан вакытта, башыма шушы шигъри юллар килде. Исемнән чыгудан куркып, күзләремне дә ачмыйча, диван култыксасына үрелдем. Шагыйрә дустымның бүләк иткән китабы янында гына телефоным ятарга тиеш.
-
Җандагы төер Мәрйәм кебек быел зарыгып кыш килгәнен көткән кеше бар микән? Юктыр!
-
Ирем ярым түгел... Ашыгып кияүгә чыкканыма иманым камил иде. Иремә барысын да әйтәм дә, аерылам...
-
Ирем гомер буе, «кыз түгел идең», диде Минем бу хакта берәүгә дә сөйләгәнем юк. Язганнарымны укыгач, нигә сөйләмәгәнемне аңларсыз да. Кеше белән бүлешеп була торган хәлмени?
Соңгы комментарийлар
-
16 гыйнвар 2021 - 17:49Без имениЭнвэр бик вакытлы гаилэ корган. Кулдан кулга йоргэн хатын-кыз ана тин була алмас иде дип уйлыйм.Тиң ярым һәрвакыт янымда булган
-
17 гыйнвар 2021 - 17:20Без имениСабыр тобе сары алтынРәфинә Ганиуллина: “Без бала чакта бөтен нәрсә “тәмле” һәм тансык иде”
-
18 гыйнвар 2021 - 19:50Без имениСезнең хикәяләр , шигыйрьләрегез күпләрнекеннән өстен , бүген яза торганнардан ! Яңа үрләргә менәргә насыйп булсын . Илһам чишмәседәй челтерәп аксын иҗатыгызАлсу күзлек
-
18 гыйнвар 2021 - 21:54Без имениЖинел укыла, табигатнен матурлыгын Бик оста тасфирлагансыз, унышлар телимен!!!Ник ашыктың?
-
20 гыйнвар 2021 - 15:10Без имениГаеп итмэгез яратмаган ул сезне , яраткан яры булса гафу итэ ул, чын хэл булсада.Хатыгызны укыгач уз хэллэрем исеиэ тошеп ярсуландым, минем ирем улгэндэ эйтте мин сине яратмыйча яшэдем дип ,эле ничек аны искэ алырга яхшы иде диеп,нибар яхшы лыкларын оныттыды.Яратса кеошедэндэ суз тидертми, узе дэ эйтми.Нишлэргэне узегез хэл итегез гонахка баьмагыз, кын,гыр эш бик тиз беленэ ул.Ирем гомер буе, «кыз түгел идең», диде
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.