Язган идем исемеңне

Ташка язу, ташка уеп язу, ташны чокып язу – монысы, мөгаен, борынгы хәтернең, геннар дәрәҗәсендәге хәтернең уянуыдыр ул.
Куркам. Тротуардагы язуларга басарга куркам. Бу язулар – замана хатлары. Кызык бит – китаптан бизгән, кулына каләм тота белми торган, яхшы дигәндә, үзара фәкать «смскалар» белән хәбәрләшә торган, «пәрәвез» дөньясына кереп чумган техник алгарыш дәвере балалары нечкә хисләр тыннарын куырып алган мизгелләрдә кулларына акбур яки буяулы пумала алып, урам ташына «хат» язалар. Югыйсә аларның интернет ярдәмендә аралашу өчен дә әллә нинди мөмкинлекләре бар. Гаҗәпләнәм: нинди эчке көчләр аларга кичерешләрен урам ташына түгәргә мәҗбүр итә икән?
Берәүнең утлы күкрәгеннән урам ташына күчкән сүзләргә, ук кадалган йөрәкләргә ялгыш баса күрмим дип, сак атлап кына эшкә барам. Хәер, язуларның ияләре хисләренең график тамгаларын кешеләрнең аяк астына ташлаганда аларның тапталасын аңлап тора торганнардыр инде. Димәк, таптасаң да гөнаһ булмый торгандыр.
Иртән йокыдан торып, йөгереп килеп тәрәзәдән караган кыз укысын да шатлансын дип язылган «хат»ларны мин дә кызыксынып укыйм. Башка җәяүлеләр дә укый торгандыр. Бу хатлар бер генә дәүләт телендә языла. «Солнышко! Люблю тебя!» Күптән ята инде бу җөмлә җирдә сузылып. Сүзләр вакыт сынавына шактый чыдам булып чыкты. Хисләре сүрелмәде микән? «Зайка моя!», «Воздух мой!», «Хомячок!»лар яныннан узып китәм. Бу «җәнлекләр» адресатның үзләре икәнен белә торганнардыр инде. Үзләренең «зайка», «хомячок» булулары белән дә килешә торганнардыр. Шулай булмаса, йөгереп чыгып, язуны сызып-юып ташларлар иде. Хәер, нигә бозсыннар, сиңа берәүнең бөтен дөнья (алар шулай уйлыйдыр) хисләрен аңлатуы дәрәҗә ләбаса! Гитаралы «идальголар»ның балкон төбендәге серенадаларын күргән-ишеткән мени безнекеләр.
Яшьләр «тәмле телле» шул хәзер дип уйлыйм. Без яшь чакта да, тәмле сүзенә карап, кемнең кай төбәктән икәнен төгәл белеп була торган иде. Әйтик, мамадышлар «җимешем» дип, арчалар «матурым» дип өзелеп тора торган иде.
Юлдагы яңа язу уйларымны бүлә. «Козочка моя! С днем рождения тебя!» Имзасын куймаган. «Твой козел» дип язып куйса, җәяүлеләргә бер кәмит булыр иде.
Тагын бер язу. «Мамочка! Прости нас!» Монысы инде җитди нәрсә. Уйландыра торган язу бу. Башбирмәс шәһәр балаларының бу «хаты» күләгәсендә ниндидер фаҗига бардыр кебек тоела. Тротуардагы әлеге язуларны укыган ана адресатның үзе икәнен таныды микән? Санап карыйм: йорт бит ун катлы! Һәр тәрәзә – бер гаиләнең дөньяга күзе. Кайсы тәрәзәнең күзләре яшьле икән соң?
Соңгы араларда тагын ике җитди язу пәйда булды – «Денис! Вернись. Я тебя люблю» белән «Я тебя буду ждать!» Боларның авторлары, әлбәттә, хатын-кызлар.
Юл ташындагы язулар. Югыйсә бит шушы ук сүзләрне телефоннан сине тәгаен ишетәләр икәнен белеп әйтергә дә мөмкин. Хат язарга мөмкин. Нигә соң нәкъ менә ЯЗАЛАР! Димәк, борынгылар әйтмешли, ташка басылган сүзнең аерым бер кодрәте бар. Китап файдасына да көчле дәлил түгелме соң әле бу?! Ничә гасыр дәвамында аңлашуның иң әйбәт чарасы булган хат язышу әдәбен кабат яңартканда ярар иде. Сандык төпләрендә сакланган, кат-кат алып укып була торган хатлар кебек кадерле ядкарьләр юктыр да ул.
Ташка язу, ташка уеп язу, ташны чокып язу – монысы, мөгаен, борынгы хәтернең, геннар дәрәҗәсендәге хәтернең уянуыдыр ул.
фото: http://pixabay.com
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Ялган никах Танышуларының беренче көнендә үк, ЗАГСка барып, язылышырга гариза биреп кайткан кыз белән егет хакында Нурсөянең моңа хәтле ишеткәне булмады. Андый хәбәр колагына чалынса да, әллә юләр инде болар, дип бармагын чигә тирәсендә борудан башка берни дә кыла алмас иде кебек. Әгәр дә ки уйламаганда-көтмәгәндә ул юләр кыз үзе булып чыкмаса!..
-
Әти өйләнә Әни үлгәнгә инде биш ел. Әнине югалтуны бик авыр кичерде әти. Хәтта башта минем белән сөйләшми йөрде, үз эченә бикләнде. Аны безнең янга күчергә үгетләдем, әмма ул яшәгән фатирымны калдырмыйм дип каршы килде.
-
Ялгыз торна Коллективта биш кеше, шуларның икесе генә шәһәрдә туып үскән. Шунсы кызык – коллективта эшләүчеләрнең берсенең дә шәхси тормышы барып чыкмаган: икесе аерылган, ялгыз бала үстерәләр, өчесе бер тапкыр да кияүгә чыгып карамаган кызлар. Җәмилә арада иң олысы...
-
Кайту Безне ташлап киткән иремнең сөяркәсе шалтыратты...
-
Балаларына сыймаган Галия әби Сәяхәт вакытында нинди генә кешеләр күрмисең дә, нинди генә тарихлар ишетмисең – үзе бер китап язарлык. Поездда язмыш тарафыннан гомернең бер аралыгына очраткан юлдашлар бер-берләренә җаннарын бушата, шатлык-кайгыларын сөйли. Бу юлы да шулай булды...
Соңгы комментарийлар
-
20 май 2022 - 19:55Без имениЭгоистка устергэнсез, чынлап та. Ике дэ уйламагыз. Яхшы кешелэр сирэк хэзер, Аллага тапшырыгыз. Беркемне тынламагыз, тулке уз йорэгегезне тынлагыз. Бэхетле булырга беркайчан да сон тугел. Бэхетле булыгыз!Кызларым каршы булса да, кияүгә чыгаргамы?
-
18 май 2022 - 22:33Без имениИр кеше яратса,гражданский бракка риза булмый ул,узенеке итэсе килэ ул кызны.Э инде Кыз егет сузенэ ышанып алдан ук ана бирелэ икэн,нэрсэгэ егеткэ ойлэну,рэхэт булганда яши дэ проблемалар тугач тая.Ирем миңа өйләнми
-
18 май 2022 - 21:49Без имениИ аллам, доньяда нинди хэллэр генэ очрамый. Елыйм-елый укыдым. Рэхмэт , шундый узәк озгеч хикәяләрегезгә. И Аллам, хәерле картлыклар, иманлы балалар бир. Хәркемнең картаясы бар бит...Балаларына сыймаган Галия әби
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.