Әни сүзе гел безнең арада

Өч ел инде бер егет белән очрашам. Мин үз фатирымда ялгызым яшим, ә ул әнисе  белән яши.  Әтиләре юк. Ул кечкенә чакта ук аерылышканнар да, әнисе кияүгә чыкмаган, егетем сөйләве буенча, бөтен гомерен аңа багышлаган. Күптән инде фатир алып куйганнар. Әмма егетем институтны  тәмамлап эшләсә дә, күченмәгән.  «Әнине ялгыз калдырасым килми», – ди. Ул инде өйләнәсе килгәнен, бары мине генә хатыны итеп күрергә теләвен бер еллап сөйли, әмма тәкъдим ясарга ашыкмый.  

Бала-чагалар кебек  көн аралаш кына очрашып йөрүне узганбыз, бергә яшәргә кирәк дип саныйм. Җитмәсә, аерым фатирларыбыз бар. Без инде үз тормышыбыз белән яшәүчеләр сафында булырга тиеш. Икебез дә яше утызның теге ягында. Бик сирәк кунарга калган чакта да, әнисенә шалтыратып дусларында калуын әйтә. Әнисе минем турында белә,  ләкин күрешкән юк, безне таныштыруны суза һаман. «Беркайчан да бүген мин Айгөлдә калам», – дими.  Югыйсә моның нинди начарлыгы бар инде?! Без инде өч ел очрашып йөрибез.  Егетемә бер-беребезне аңлар өчен, әйдә бергә яшәп карыйк дип тә әйтәм. Әмма аның җавабы бер генә: әни каршы. Әни, мин әле яшь, дип саный. Әни, гаилә корыр өчен акча эшли алмыйм әле, дип саный.  Әни, туйга кадәр бергә яшәү дөрес түгел, дип саный. Әни...  Әни сүзе гел безнең арада. Беркөнне аның килүенә өчпочмаклар пешердем. Имеш, сыйлыйм.  Ә ул үзе ашый, үзе өчпочмакны әйләндерә-әйләндерә карый.  «Тәмле түгелме әллә?» – дип сорыйм. «Бик тәмле. Әни пешергән өчпочмакның төбе дымланып тора, ә синеке коры. Нигә синеке коры икән дип уйлыйм», – ди. 

 Ә бервакыт: «Әни сине миңа лаек  кыз түгел дип саный», – дип, бөтенләй һушымны алды. «Ә син нәрсә әйттең?» – дип сорагач: «Бер сүз әйтмәдем. Мин бит сине бернәрсәгә карамыйча яратам», – ди. Ачуымнан шартлый яздым. «Әниең белән генә яшә алайса», – дип, тоттым да куып чыгардым. 
Өч ай буе  шалтыратуына җавап бирмәдем, ишекне ачмадым. Әмма сындым. Яратам шул мин аны. Үземнең янәшәмдә аннан башка бер ир-атны да күз алдыма китерә алмый. Аның балаларымның атасы булуын телим. Әмма менә шул мүкләк сыйфатын гына нишләтергә?!

Әни белән ныклап сөйләшәм, өйләнешәбез дип кайтып китә, икенче килүгә бу хакта бер сүз әйтми. Шулай очрашуны дәвам итәбез. 
Ә мин чын-чынлап берни аңламыйм: ашарга пешерә беләм, өем чиста, гаилә тормышына әзер, ник әнисе каршы икән? Егетемне генә ничек әнисе итәге астыннан тартып чыгарырга?! 

                                                                                                                                                       Айгөл.