​Кендек әби кыйссасы

Кояшлы язда беренче яшел үләннәр калкып чыгу белән балтырганлы, сөтле, умачлы аш пешерәм дә Рәхилә дустымны кунакка чакырам. Искән җилдәй үткән гомерләрне искә алып сөйләшердәй сүзләр, истәлекле хатирәләр җитәрлек безнең. Чөнки без бу рәхимсез тормышта ачлык-ялангачлыкны да, сугыш чоры михнәтләрен дә татыган, күпне күргән, күпне кичергән буын вәкилләре. Илнең бүгенге тотрыксызлыгыннан күңелдә бушлык булса да, хәзерге муллыкка шөкрана итеп яшибез, тормыш кадерен беләбез. Бер-беребез белән аралашып, йомышка йөрешеп, тормышны үзебезчә ямьләндерәбез.

Дустымның да саваплы һәм изге хезмәтенең юл башы дәһшәтле сугыш елларына барып тоташа... Япь-яшь Рәхилә көнозын медпунктта эшли, авыруларның өйләренә бара, арык атлар белән, йә булмаса, җәяүләп район үзәгенә даруга йөри, профилактик чаралар үткәрә, отчетлар төзи. Көн азагына хәлдән таеп, Ык буендагы кечкенә,  тәбәнәк өенә кайта. Анда аны ян сәкедә ятучы сукыр әнисе һәм ире сугышка киткәч туган ике яшьлек кызчыгы көтә. Аларны көйләп, мендәргә башын төртергә дә өлгерми, ишек шакыйлар. Фәлән апа  бәбигә авырып киткән икән. Шәфкать туташы күзен тырнап ача да сумкасын алып,  чакырылган йортка изге вазифасын үтәргә ашыга.

Элек - электән халыкта шундый гыйбарә йөри. Кендек әбисе бусаганы атлап кергәндә, аңа хөрмәт йөзеннән йортның матчасына кадәр сыгылып сәлам бирә, имеш. Изге эш башкара бит ул, дөньяга киләчәк сабыйга ярдәм итә. Бу мизгелләрдә тулгак газапларын кичерүче ана зур өметләр белән шәфкать туташының күзенә карый. Бәбине исән-сау кулга алгач, юындыра да бәхет-тәүфыйк теләп әнисе янына сала кендек әби. Мондый бәхетле минутларны Рәхиләгә үз гомерендә бик күп кичерергә туры килгән.

Әнисенең дәвамчысы булган кызы Лениза да менә 30 елдан артык инде авыл халкына медицина хезмәте күрсәтә. Аны бездә карты-яше хөрмәт итә. Хезмәттәше Дилбәр Нәбиуллина белән бик килешеп, киңәшләшеп эшлиләр алар.

Өлкән яшьтәге Рәхилә исә механизатор кияве Фәрит, кызы Лениза тәрбиясендә бәхетле картлык кичерә. Тормышлары мул, җитеш. Рәхилә башта оныкларын үстерешсә, хәзер оныкларының балаларын сөя, йортта аларга күз-колак булып тора, тавык-чебеш карый, тәмле ашлар пешерә. Авыл халкы да онытмый аны, күренми торса, килеп хәлен беләләр. Шулай булмый ни, авылда кендек әбисеннән дә саваплырак кем бар тагын?!

Тәкыя ШӘРИПОВА.