Ирем гомер буе, «кыз түгел идең», диде

Минем бу хакта берәүгә дә сөйләгәнем юк. Язганнарымны укыгач, нигә сөйләмәгәнемне аңларсыз да. Кеше белән бүлешеп була торган хәлмени? Әмма үз эчемдә йөртеп шундый арыдым, сезгә язсам, җиңелрәк булмасмы дип уйладым. Язганымны укып, барыбер бер кеше дә мине танымаячак. Әйтәм бит, бу хакта берәүгә дә сөйләгәнем булмады моңарчы.
Кайдан башлыйм икән?
Мин кияүгә кыз булып чыктым. Дөрес, аңа кадәр йөргән кешем бар иде. Юк кына сәбәп белән аерылыштык. Бөтенләйгә аерылышу да түгел кебек иде әле, үпкәләшкән кебек кенә иде. Дуслашырбыз дип көттем. Һәм шул арада поездда авылга кайтканда булачак ирем белән таныштым. Шунда ук гашыйк булдым, яраттым дия алмыйм. Теге егетемә үч итеп кенә йөреп киттем бугай. Яшь чакта мондый җүләрлекләрне күп кызлар эшли бит. Ә аннан, бер йөри башлагач, кешегә ияләшәсең икән. Мин дә шулай ияләштем. Яратам кебек тә тоелды. Өстәвенә, теге егетем дә кабат яныма әйләнеп килмәде. Хәзер уйлыйм, мин башка берәү белән очрашып торганда, кабат ничек кире килә алсын инде ул? Эчемдә ниләр барын, ниләр уйлап йөргәнемне берничек тә белә алмый бит инде.
Шулай итеп, иремә тиз генә кияүгә чыгып куйдым.
Беренче төннән үк тормышым мәхшәргә әйләнде. Чөнки беренче якынлык вакытында кан килмәде. Нигә шулай булганын, сәбәбен үзем дә белмим. Кайберәүләрнең шулай була дип укыганым булды. Шул беренче төннән мин ирем өчен «сөйрәлчек»кә әйләндем. Өзмәде-куймады: «Син теге егет белән йоклаган булган», – дип кабатлады миңа. Күземне дә ачтырмады. Гаебем юк синең каршыңда дип, матур итеп тә аңлатып карадым, еладым да, үпкәләдем дә. Ярый әле шунда ук балага узмадым, югыйсә баланы да үзенеке димәгән булыр иде.
Туй узуга аерылып китмәгәнемә бүгенгәчә үкенәм. Иртән торуга чыгып китсәм, «үзе гаепле иде, шуңа китте» дип әйтүеннән курыктым. Нигәдер үзе дә кит димәде. Мине гомер буе талап яшәде генә. Һәрвакыт аның алдында гаепле булдым. Хәзер уйлыйм, кыз түгел идең дип әйтсә дә, ул моңа үзе ахыргача ышанмагандыр, шуңа гына минем белән аерылышмагандыр. Ә мине гел битәрләп яшәү аның өчен кулай гына иде бит.
Ничектер яшәлде инде шулай. Башта бала тугач үзгәрмәсме дип көттем. Кызым туды, аннан улым. Барыбер һаман «сөйрәлчек» булдым. Аннан олыгая төшкәч туктар, онытыр дип көттем. Инде менә икебез дә 50 гә җитеп киләбез – юк, онытмый. Аз гына төшереп алса, бетте инде, гел шуны сөйли.
Гаепсездән гаепле булып яшәүләрнең авырлыгын белсәгез иде сез! Шушы еллар эчендә ялгыш бер тапкыр берәүгә дә күз салмадым. Хатын-кыз бәхете дә күрмәдем, яратылмадым. Соңгы вакыт гел бернәрсә турында гына уйлыйм. Әллә иргә үч итеп хыянәт итәргә инде? Эштә мине якын итеп йөргән берәү бар. Әгәр үзем моны теләсәм, ул минем белән аралаша башлаячагын бик яхшы беләм. Моны гел сизеп торам. Ирем, «сөйрәлчек», дип мыскыллаганда бу кадәр авыр булмас иде шәт. Тик күңелемә яңа газаплар алырмын дип тә куркыта. Ул яшерен очрашуларның ахыры хәерле булып беткәне юк бит инде берәүнең дә. Әмма башыңа бу уй бер кергәч, аннан котылып та булмый инде.
Киңәш ишетергә телим дип язмадым, күбрәк күңелемне бушатырга. Хәер, киңәш бирсәгез дә ярый. Гаепләргә генә кирәкми. Минем урында берегезнең дә булуын теләмим.
Исемемне куймагыз.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
-
Кар патшабикәсе Билгеләнгән вакытта кафеда иде инде кыз. Ишекне ачып керде дә, ярым буш залга күз йөртеп, үзенә кирәкле кешене эзләде. Гомерендә беренче күрүе булса да, ул аны әллә каян таныды. «Снежная королева!» – дигән уй сызылып үтте кабат. Ханбикәләрдәй затлы иде ханым.
-
Тапшырылмаган имтихан Без еш кына: «Күргәннәрдән китап язырлык, кино төшерерлек», – дибез. Беркемнең дә язмышы ал да гөл түгел. Тик кайберәүләр, аның кире якларын оста итеп яшерә,
-
Салават Илсөянең гомерен коткарып калган Җырчы Илсөя Бәдретдинова Салаватка: «Минем гомеремне коткарып калучым», – ди. Болай әйтүенең сәбәбе белән кызыксындык.
-
Вәсилә Фәттахованың ире Илгиз: «Минем иң якын кешем... Мәңгелеккә!» Вәсилә Фәттахова арабыздан киткәнгә бүген 5 ел. «Әнисез 5 ел. (31.12.1979-26.01.2016)» дип язган бүген төнлә ире Илгиз үзенең инстаграмдагы битенә. Без яраткан җырчысыз калсак, ире Илгиз сөекле хатынсыз, балалары Кәрим белән Камилә әнисез калды. Вәсиләсез тормыш, җырчыга багышланган китап, тормыш турында уйнанулар Илгиз Әбдрәкыйпов белән әңгәмәдә.
-
23 февраль 2021 - 21:22Без имениФагыйлэ Талип бабай турында язманны укыдым эле.Бик ошады.«Фәрештәләр төшемдә дога өйрәтте»
-
20 февраль 2021 - 13:53Без имениПрощай, кадеремне белмәгән ир. Шуның белән бетәдер инде азагы)))Төнге яңгыр сере
-
20 февраль 2021 - 14:07Без имениБәхетле булсыннар, әлбәттә. Бабай яшәвен яшәп калыр ул үзе теләгәнчә. Тик тол хатынның ике бала үстерәсе булыр.Чәчәкле көзге мәхәббәт
-
20 февраль 2021 - 14:20Без имени"Акыллылар меңгә бер генә туа", Акыллы кешенең язмасын укуы да рәхәт. Рәхмәт.Яшәп кенә карыйм...
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.