Кайда йолдыз - шунда ай...

Туган як бизәкләрен танып аласың, челтер чишмәләр җырын, кәккүк тавышын ишеткәндәй буласың, яшел болыннардан үлән исе тарала, ап-ак кышыннан сафлык бөркелә. Йолдызлы күк, айлы төн, урман-таулар, атлар, тирмәләр... Төсләре ачык, якты: яшел дә кызыл, зәңгәр дә сары, ак та шәмәхә... Бер караганда, ул рәсемнәр артык гади, бала күңеледәй ихлас. Әмма без күреп күнеккән әйберләргә бөтенләй башкача карыйбыз. Рәсемнәр бик заманча, беркемнекенә охшамаган, тирән фәлсәфәсе белән сокландыра! «Ак бүре», «Болгар җире», «Рабига күле», «Көрәш», «Корбан чалу» кебек эшләрендә исә милли төсмерләрне тоеп аласың. Шәрык фәлсәфәсе дә, суфичылык та, бай татар халык фольклоры да чагыла аларда. Тикмәгә генә Бакый Урманче традицияләрен дәвам итүче рәссам дип атамыйлардыр инде үзен!

Таныдыгызмы? Чаллыда яшәп иҗат итүче танылган авангард рәссам, Татарстанның атказанган сәнгать эшлеклесе Хәмзә Шәрипов (Шәриф) ул. Бик күп халыкара күргәзмәләрдә катнашкан бу рәссамның эшләре шәһәр, республика өчен генә түгел, бөтен татар дөньясы өчен дә кыйммәт: милли сәнгать юнәлешендә иҗат итеп, ул халкыбызның рухи кыйммәтләрен торгызуга зур өлеш кертә. Заманча сынлы сәнгатьне милли аһәңнәр белән баетып, аның чикләрен киңәйтә. Яңа ысул-формалар кулланып, авангардчылыкка, абстрак­циягә нигезләнеп, бүгенге тамашачыны асылыбызга кайтару юнәлешендә эшли, туган телебезне, мәдәния­тебезне, гореф-гадәтләребезне яратырга чакыра ул. «Милли юнәлеш булган сәнгать үзенчәлекле һәм бәһасез», – ди иҗатчы. Һәр рәссамның тамырларыбызны чагылдырган үз йөзе, үз теле һәм стиле булырга тиеш дип саный.

Хәмзә Шәрипов иҗатының тагын бер матур ягы – ул төрле техник чаралардан оста һәм отышлы файдалана. Гобелен, батик, киндергә ясалган, эмальгә төшерелгән картиналар, графика, табигый материаллар кулланып иҗат ителгән хезмәтләр – барысы да матурлык һәм гармония идеалларына тугрылык белән сугарылган.

Гади яфраклар. Яшькелт, сары каен, усак, тирәк яфраклары. Ә шуларга күпме картина образлары сыйган! Өе дә, агачлары да, ае, кояшы да...

Күпчелек картиналарында кабатлана ул. Кайда йолдыз – шунда ай... Бу – халык фольклоры. Бу – гармония. Матурлык, нәфислек, җылылык.