«Сөембикә»нең һәр санын көтеп алып, яратып укыйм. Без аны «Азат хатын» чагыннан бирле алдырабыз. Узган елның ноябрь санын кулыма алдым да, «Сөембикә»нең бик тә кирәкле, файдалы журнал булуына тагын бер кат инандым.
Әйтик, Рөстәм Сүлти язмалары үзе генә ни торырлык! Шигырьләре дә бик матур. Аның «Бердәнбер» дигән язмасын укып, күзгә яшьләр килде хәтта. Шундый ихлас итеп, яратып язган әнисе турында.
Яраткан артистым Алмаз Хәмзинның «Кил син, үзең кил...» дигән язмасын да рәхәтләнеп укыдым. И-и, үзебезнең Алмаз ла ул, туганыбыз кебек якын...
Табиблар турындагы язма да, әтиләрнең «әни» булып эшләүләре турында язылганы да уйга салды. Бу хакта үз фикеремне дә белдерми кала алмыйм. Әлбәттә, ирләр хатыннарына булышырга тиешләр. Гаилә ир-ат ярдәменнән генә башка булмый. Әмма алар «әни» роленә керергә тиеш түгел. Хөкүмәт тә гаиләсен кайгыртучы ир-егеткә тормыш итәргә җитәрлек хезмәт хакы түләргә тиеш. Эшләгән, тырышкан кеше лаеклы яшәргә хокуклы лабаса. Элеккедән калган халык сүзен дә онытырга ярамый: «Ирләр таба, хатыннар бага». Дөнья яралганнан бирле шулай булган, моннан соң да шулай калсын инде ул.
Тормыш булгач, аш-сусыз да булмый. Хатын-кызлар журналында мондый осталык дәресләре булмаса, күңелсез дә булыр иде кебек. Ноябрь санында
Мәрьям Миңнеголова кабак бәлеше пешергән. Аны бик кызыксынып укыдым. Татар халык ашлары китабында да бардыр инде бу рецептлар, ләкин ул китап һәркемдә дә юк. Ә журнал һәр авылга килеп җитә, һәр китапханәдә укыла, хәтта чит илләргә дә тарала. Димәк, аны күбрәк кеше укый ала. Халкыбызның милли ашларына йөз белән борылуыгыз бигрәк тә куанычлы. Киләчәктә дә уңышлар телим сезгә, эшләрегез гел алга барсын.
Кайчандыр азатлык яулаган
«Азат хатын» идең син,
Ә хәзер халкыбызның
Сөекле «Сөембикә»се син.
Һәркем сине хөрмәт итә, –
Синдә яхшы язмалар.
Укырга атлыгып торып,
Сагынып, көтеп алалар.
Рузалия ШӘЙДУЛЛИНА.
Комментарий юк