Кадерсез алкалар

Биргән бүләкне кире сорап алу килешми. Ә мин кире алырга булдым, хәтта сорап та тормыйча...
Үзем бүләк бирергә дә, алырга да бик яратам. Бүләкне кем (туганыммы, сөйгәнемме) бирүенә, нәрсә бүләк итүенә карамастан, күкнең җиденче катына менгәндәй булып, мең-мең рәхмәтләр әйтеп кабул итеп алам. Әнием тәрбияседер, мөгаен. Гап-гади тәбрикләү сүзләре генә әйтсәң дә, аның йөзендә бәхет чаткылары балкый башлый бит. Котлаучының да күңеле була.
Ирем дә үземә охшаган — бәйрәмнәр ярата. Тик бәйрәмнәр алдыннан, очрагына туры китереп бүләкләр сайлауны гына миңа йөкли:
— Синең зәвыгың яхшы, — дигән була. Әллә чынлап әйтә, әллә үзенең артык мәшәкатьләнеп торасы килми.
Бу юлы да бүләкне мин сайладым. Яраткан иремнең әнисе — каенанамның юбилеена алтын алкалар алырга булдык. Шушы яшенә җитеп тә мондый матур алкалары булмаганга, бик сөенеп алыр, бер дә салмый яратып кияр дип уйлаганмындыр инде — минем аңа нәкъ менә шуларны бүләк итәсем килде.
Матур футлярга салынган бүләкне каенанага бирдек. Ул коры гына: “Нәрсә бу?” — дип сорады. Ирем: “Әни! Бу алтын алкалар, сиңа бүләгебез!” — диде. Әни футлярны ачып карады, милли зәвыклы калач алкаларга бер генә күз ташлады да кире япты. Ошатмаган кыяфәт чыгарып:
— Ярар, — гына диде дә, савытны этеп куйды.
Күз алларым караңгыланып китте. Мин аның рәхмәт әйткәнен хәтерләмим. Әллә хәлем мөшкел булганга - ишетмәдем генәме, белмим.
Тик мин әлеге күренешне башкачарак күз алдына китергән идем.
Ирем белән икебез дә уңайсыз хәлдә утырып калдык. Мин табын тирәсендәгеләргә күтәрелеп карый алмадым. Әйтерсең лә керфекләремә таш элеп куйдылар. Әлеге авыр хәлемдә яраткан кешем янәшәмдә генә булса да, бер сүз дә дәшмәде, үзенең дә кәефе кырылган иде.
Бу хәлдән соң ике еллап вакыт үтте. Алтын алкалар кадерсез әйбер кебек, әле дә сервантта тузан җыеп яталар. Юк, кими аларны каенанам! Имештер, алтын аның колагын боза. Алтын бит иң затлы металл. Нәни кыз балаларның да колакларын тишүгә үк алтын алка кидертәләр. Алка — колак тишеге кире йомылмасын, ә алтын — яшь тире җәрәхәтләнмәсен өчен. Ә безнең әниебез базардан егерме биш тәңкәгә сатып алынган алкаларны кулайрак күрә. Менә алар аның колакларын һич кенә дә бозмыйлар. Ә алтыннарын елына ике мәртәбә: сабан туе белән тагын берәр бәйрәмгә кисә — шул җитә.
Кемдер, бәлки, мондый нәрсәләргә игътибар да итмидер, ваклануга саныйдыр. Тик минем кебек нечкә күңелле, һәр сүзне, һәр нәрсәне йөрәге аша үткәргән кешеләргә мондый “ваклыклар” да бик зур күңелсезлек- кә әверелә.
Уйланып йөрим-йөрим дә үз-үземә сорау бирәм: ни өчен шулай эшләргә? Әллә ошатмадымы? Ул чакта ни өчен бу хакта әйтмәскә? Ә бәлки, эшнең башы килендәдер?! Бу бит килен белән малай бүләге. Әгәр кызыныкы булса, һич шигем юк, бер салмастан кияр иде ул аларны. Кешегә “килен бүләге” дип әйтү бик авыр, димәк.
Менә шуңа күрә дә бу бүләкне сорап та тормыйча кире алырга булдым. Кызыма кидертәм мин аларны. Дәү әнисенең бүләге итеп, бик яратып кияр ул. Һәм мине дә бу очракта берәү дә битәрли алмас, гаепләмәс тә дип уйлыйм.
Үзем бүләк бирергә дә, алырга да бик яратам. Бүләкне кем (туганыммы, сөйгәнемме) бирүенә, нәрсә бүләк итүенә карамастан, күкнең җиденче катына менгәндәй булып, мең-мең рәхмәтләр әйтеп кабул итеп алам. Әнием тәрбияседер, мөгаен. Гап-гади тәбрикләү сүзләре генә әйтсәң дә, аның йөзендә бәхет чаткылары балкый башлый бит. Котлаучының да күңеле була.
Ирем дә үземә охшаган — бәйрәмнәр ярата. Тик бәйрәмнәр алдыннан, очрагына туры китереп бүләкләр сайлауны гына миңа йөкли:
— Синең зәвыгың яхшы, — дигән була. Әллә чынлап әйтә, әллә үзенең артык мәшәкатьләнеп торасы килми.
Бу юлы да бүләкне мин сайладым. Яраткан иремнең әнисе — каенанамның юбилеена алтын алкалар алырга булдык. Шушы яшенә җитеп тә мондый матур алкалары булмаганга, бик сөенеп алыр, бер дә салмый яратып кияр дип уйлаганмындыр инде — минем аңа нәкъ менә шуларны бүләк итәсем килде.
Матур футлярга салынган бүләкне каенанага бирдек. Ул коры гына: “Нәрсә бу?” — дип сорады. Ирем: “Әни! Бу алтын алкалар, сиңа бүләгебез!” — диде. Әни футлярны ачып карады, милли зәвыклы калач алкаларга бер генә күз ташлады да кире япты. Ошатмаган кыяфәт чыгарып:
— Ярар, — гына диде дә, савытны этеп куйды.
Күз алларым караңгыланып китте. Мин аның рәхмәт әйткәнен хәтерләмим. Әллә хәлем мөшкел булганга - ишетмәдем генәме, белмим.
Тик мин әлеге күренешне башкачарак күз алдына китергән идем.
Ирем белән икебез дә уңайсыз хәлдә утырып калдык. Мин табын тирәсендәгеләргә күтәрелеп карый алмадым. Әйтерсең лә керфекләремә таш элеп куйдылар. Әлеге авыр хәлемдә яраткан кешем янәшәмдә генә булса да, бер сүз дә дәшмәде, үзенең дә кәефе кырылган иде.
Бу хәлдән соң ике еллап вакыт үтте. Алтын алкалар кадерсез әйбер кебек, әле дә сервантта тузан җыеп яталар. Юк, кими аларны каенанам! Имештер, алтын аның колагын боза. Алтын бит иң затлы металл. Нәни кыз балаларның да колакларын тишүгә үк алтын алка кидертәләр. Алка — колак тишеге кире йомылмасын, ә алтын — яшь тире җәрәхәтләнмәсен өчен. Ә безнең әниебез базардан егерме биш тәңкәгә сатып алынган алкаларны кулайрак күрә. Менә алар аның колакларын һич кенә дә бозмыйлар. Ә алтыннарын елына ике мәртәбә: сабан туе белән тагын берәр бәйрәмгә кисә — шул җитә.
Кемдер, бәлки, мондый нәрсәләргә игътибар да итмидер, ваклануга саныйдыр. Тик минем кебек нечкә күңелле, һәр сүзне, һәр нәрсәне йөрәге аша үткәргән кешеләргә мондый “ваклыклар” да бик зур күңелсезлек- кә әверелә.
Уйланып йөрим-йөрим дә үз-үземә сорау бирәм: ни өчен шулай эшләргә? Әллә ошатмадымы? Ул чакта ни өчен бу хакта әйтмәскә? Ә бәлки, эшнең башы килендәдер?! Бу бит килен белән малай бүләге. Әгәр кызыныкы булса, һич шигем юк, бер салмастан кияр иде ул аларны. Кешегә “килен бүләге” дип әйтү бик авыр, димәк.
Менә шуңа күрә дә бу бүләкне сорап та тормыйча кире алырга булдым. Кызыма кидертәм мин аларны. Дәү әнисенең бүләге итеп, бик яратып кияр ул. Һәм мине дә бу очракта берәү дә битәрли алмас, гаепләмәс тә дип уйлыйм.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Кар патшабикәсе Билгеләнгән вакытта кафеда иде инде кыз. Ишекне ачып керде дә, ярым буш залга күз йөртеп, үзенә кирәкле кешене эзләде. Гомерендә беренче күрүе булса да, ул аны әллә каян таныды. «Снежная королева!» – дигән уй сызылып үтте кабат. Ханбикәләрдәй затлы иде ханым.
-
Тапшырылмаган имтихан Без еш кына: «Күргәннәрдән китап язырлык, кино төшерерлек», – дибез. Беркемнең дә язмышы ал да гөл түгел. Тик кайберәүләр, аның кире якларын оста итеп яшерә,
-
Гомернең ике яры Бездә бүген – дебют! Гөлнур Сафиуллинаның дебюты! Ниһаять!.. Аның хикәяләр яза башлавын бик көткән идек без. Хәер, Гөлнурның журналист язмалары ук чын хикәя итеп кабул ителә: йә елмаеп, йә күз яшьләрен тыярга тырышып укыйсың... Ә геройлары үзенә охшаган: тыйнак, акыллы, сизгер күңелле, серле... Кечкенә генә бер сүзе, карашы, хәрәкәте белән дөньяларны үзгәртә, гап-гади тормышны ямьгә төрә белгән... Менә шулай! Хикәяләрендә – фәлсәфә, хисләр, сизгер хатын-кыз йөрәге, тагын әллә ниләр – кыскасы, өр-яңа халәт!
-
Карындашым – көндәшем Язын чәчәк аткан алмагачның чәчәкләре ап-ак, бик матур. Ләкин нигә соң алмаларының тәме бертөрле түгел? Берсе баллы, ә икенчесе, карар күзгә матур булса да, эчендә – корт.
Соңгы комментарийлар
-
5 март 2021 - 19:29Без имениБалага 40 конда юк,азырак саклау карактер улГүзәл Уразова сабые белән хастаханәдә
-
5 март 2021 - 20:03Без имениКуз тиядер тугач та фотасын куя башлыйлар бит 40 консез чит кешегэ курсэтмилэр иде бит элекГүзәл Уразова сабые белән хастаханәдә
-
5 март 2021 - 21:25Без имениНинди генә җуләрлекләр эшләми адәм баласы.Җиңгәм: «Чибәр ирләр уртак булалар», – диде...
-
5 март 2021 - 10:20Без имениМинем кызым да кияүнең беренче хатыны 2 яшьтә ташлап киткәнбаласын тәрбияли (икенче баласын икенче иренә ташлап китте). Ташлап китсә дә интернет челтәрендәге сайтларда "Минем өчен иң кадерле кешеләрем -улларым. Алар өчен генә яшим",-дип яза. Ә үзе бер ирдән икенче иргә йөри. Менә шундый тормыш.Әллә?!
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.