Минем бакчам

Утыз елдан артык яшәдем кайнана белән. Төчеләнеп, әни белән кыз кебек яшәдек дип әйтә алмыйм. Әмма кара-каршы басып ачуланышканыбыз булмады. Безнең арада күзгә күренмәс ниндидер чик торды. Бу чикне кайнанам үзе куйды. Ул якты дөньядан киткәч кенә мин кайнанамның нинди булганын аңладым.

Хатын-кыз дөньясы бик серле ул… Әйе, без – гаҗәеп кызык затлар. Ир-атлар гына түгел, кайчак үзебезне үзебез дә аңламыйбыз. Андый мисаллар – адым саен...

...Көтегез, кайтам, дип киткән иде... Кырык көннән үк кайтты... Яучылар җибәрергә өлгермәде...

Минем сезгә бер танышларымның тарихын сөйлисем килә. Кемнеңдер, бәлки, күңелендә өмет уятыр ул. Ә кемдер алар өчен сөенеп куяр – башкалар өчен сөенә алу бәхет бит ул.

Кыз күзләрен чытырдатып йомды да кичәнең ахырын искә төшерергә тырышты. Шундый матур башланган кичнең ахыры ничек бетте соң? Бу алкоголь дигәннәре аңны томалап, хәтерне дә юып ташлый икән...